متناسب سازی مستمریهابدون تست میدانی در تامین اجتماعی

متناسب سازی مستمریهابدون تست میدانی در تامین اجتماعی

?علیرغم اجرای متناسب سازی ، صحبت از آن سخت شده است و بهمین دلیل از پرداختن به آن تعمدا پرهیز شد ، ولی چون سازمان ظاهرا دعوت به مشارکت در رفع ایرادات از تریبونهای مختلف می نماید ، ناگزیر بار دیگر به اجمال به آن نگاهی گذرا می کنیم ، به این امید که سازمان هم بجای فرافکنی راسا ابتکار عمل را به دست گرفته و منابع مصروفه در این مورد را بی اثر نسازد .

?بنظر می رسد اموری از قبیل همسان سازی یا متناسب سازی یا هر عنوان دیگر نیازمند تستهای میدانی بویژه در مواقعی که وارد حیطه ریاضیات می شویم ، دارد . زیر ساخت این تست میدانی هم در ستاد و هم در شعبه موجود است .

?بنظر می رسد سازمان در متناسب سازی به این مهم در دنیای واقعی نپرداخته است ، دلیل آن هم تناقضهایی است که در نتایج حاصل از فرمولها مشاهده می شود . سازمان در بخشنامه متناسب سازی از دو نسبت و دو فرمول و دو جدول استفاده کرده است که هر کدام جای بحث دارد و نهایتا از دو اصطلاح بنام « تفاوت تطبیق » و «ضریب ترغیب » که ارتباطشان با متناسب سازی غریب است .

?نسبت اول از تقسیم مستمری در زمان برقراری به حداقل مستمری در زمان بر قراری به دست می آید ، نسبت دیگر از تقسیم مستمری در زمان اجرا ( سال ۹۹) به حداقل مستمری در زمان اجرا بدست می آید . سپس فرمول اول ابداع می شود و آن کسر نسبت دوم از نسبت اول باضافه یک است که حاصل در مبلغ پایه (جدول اول ) ضرب میشود یعنی مبلغ متناسب سازی تا اینجا حاصل شده است .

?عدد یک در فرمول اول هیچ خاصیتی ندارد ، چرا که حاصل فرمول اول در برخی مواقع صفر ( یعنی نسبت اول و دوم با هم مساوی می شوند ) و یا بدتر از آن منفی میشود ( یعنی نسبت اول کوچکتر از نسبت دوم است ) و عدد یک صرفا برای فرار از موارد فوق است که می توانست هر عدد دیگری جایگزین آن شود و در این فرمول کوچکترین عدد صحیح انتخاب شده است والا هیچ معنی دیگری ندارد .

?نسبت اول در واقع مستمری زمان برقراری را نشان می دهد که از یک شروع شده و هرچه مستمری زمان برقراری از حداقل زمان برقراری بیشتر شود این نسبت هم از یک بیشتر می شود.این نسبت نشان می دهد که در زمان برقراری ، مستمری فرد چند برابر حداقل مستمری وقت است و نسبت دوم همین معنا را می دهد منتهی در سال ۹۹ ، که صورت کسر مبلغ مستمری فرد پس از اعمال ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی و مخرج نیز نشانگر حداقل مستمری در سال مذکور است .

ولی مشخص نیست فرمول مبلغ متناسب سازی و مبلغ پایه از کجا آمده است ؟ همین فرمول موجب می شود ضریب ترغیب و بعد تفاوت تطبیق مطرح شود . برای همین ملاحظه می شود که بازنشسته ای که در سال ۹۸ با ۳۵ سال سابقه و با حداقل حقوق بازنشسته شده با کسی که با همان شرایط ولی با حقوق ۱/۳ برابر حداقل بازنشسته شده ، هر دو در متناسب سازی حقوقشان مساوی و سه میلیون تومن می گردد .

?اینجاست که می گوییم موازین بیمه در مورد این دو نفر رعایت نشده است و هکذا …در صورتیکه در قلمرو بیمه اگر قرار است فرد اول سه میلیون بگیرد قاعده بیمه ای و قاعده عدالت حکم می کند فرد دوم بیش از سه میلیون و حداقل ۳/۹ میلیون در یافت کند ، و‌ این قبیل موارددر سنوات مختلف و با سوابق مختلف بسیارند.

?این نمونه باید سازمان را وادارد که تست میدانی را با ارقام واقعی انجام واصلاحات را اعمال کند و‌فرکوش نکند که افراد بازنشسته سال ۹۹ کماکان بین حداقل و حداکثر حقوق در جا می زنند .

?سر راست بگویم و مجددا عرض نمایم ، بجای فرمول تراشی کافی است سازمان حقوق بازنشستگی را با نرخ تورم هر سال ترمیم کرده و به اعضای خود بگوید که چون محدودیت منابع دارد امسال درصدی در حد توان را ترمیم و بقیه را در سالهای بعد جبران خواهد کرد و بداند که صداقت و جلب اعتماد مهمترین رکن بیمه است .

✍?رزاق صادق